قرنطینه کردن به چه معناست؟

قرنطینه واژه‌ای رومی و به معنای 40 روز است که ریشۀ بکارگیری آن به زمانی باز می‌گردد که با همه گیر شدن طاعون ناشی از جنگ‌ها در اروپا، مردم شهر ونیز برای کشتی‌ها قبل از پهلو گیری اعمال می‌کردند تا به این روش از شیوع آن در سرزمین خود جلوگیری کنند.

قرنطینه چیست؟

در یک تعریف کلی قرنطینه را فرایندی می‌دانند که در طی شیوع یک نوع بیماری عفونی و مسری، مخصوصاً در شرایطی که هنوز راهی برای معالجۀ قطعی آن وجود ندارد، انسان‌ها و یا حیوانات سالم را از دستۀ ابتلا یافته جدا می‌کنند تا به این روش از همه گیری بیشتر آن جلوگیری شود. فرمولی ساده اما کاربردی که می‌تواند خسارات جانی و حتی اختلال در نظم جهانی را به شدت کاهش دهد.

مدت زمان قرنطینه را عوامل مختلفی مانند نوع بیماری شایع، دوران نهفتگی آن (یعنی مدت زمانی که فرد در معرض آلودگی به بیماری سرایت پیدا کرده باشد تا زمانیکه علائم آن بروز پیدا کند) و مدت زمانی که هنوز فرد می‌تواند ناقل باشد، تعیین می‌کنند.

این روزها با ظهور و شیوع جهانی ویروس کرونا که تاکنون موجب ابتلا و مرگ چندین هزار نفر شده است. قرنطینه بیش از پیش بر سر زبان‌ها افتاده است. عملی که هنوز دیدگاه مشترکی دربارۀ آن بین مردم دنیا وجود نداشته و بعنوان مثال در حالیکه چینی‌ها از چند ماه قبل شهر ووهان (محل شیوع ویروس کرونا) را در قرنطینه قرار داده‌اند اما در کشورهای دیگر مانند ایران، این عمل را فرمالیته، ناکارآمد، زمینه ساز ایجاد افسردگی و سرخوردگی اجتماعی، کاهش امنیت روانی، اعتماد و سرمایه‌های حاکمیت می‌دانند. امتناعی که باعث شده برخی خودداری‌ها از اعمال قرنطینه در روزهای اولیه را به باد انتقاد گرفته و آن را مسبب شیوع و همه گیر شدن این ویروس در تمامی استان‌های کشور بدانند.‌ از سویی، برخی دیدگاه قرنطینه را زمینهساز بی توجهی و نادیده گرفتن مناطق قرنطینه شده و سلب حقوق و آزادی افراد ساکن در این مناطق می‌دانند. در صورتی که قرنطینه مسبب ایجاد فشار، تضییع آزادی و حقوق و محرومیت اجتماعی نباشد، می‌تواند اثر مطلوب خود را به دنبال داشته باشد.

در پیمان سازمان بهداشت جهانی در رابطه با مقابلۀ با شیوع بیماری‌های عفونی که طبق قوانین و مقررات بین المللی لازم الاجراست آمده است که کشورهای هم پیمان که در حال مبارزه با نوعی بیماری عفونی هستند لازم است شیوع آن را اعلام کرده و رفت و آمد های انسانی و کالاها را از طریق مرزهای خود که عامل انتقال بیماری است، را به کشورهای سالم محدود و در حد امکان ساخته و برای مهار شیوع آن با بهره گیری از همۀ امکانات تلاش کنند. ضمن اینکه کشورهای دیگر در این وضعیت مجاز بوده که برای حفاظت از مردم خود در برابر شیوع بیماری عفونی، ممنوعیت‌های لازم را اعمال کرده و مرزهای خود را بر روی کشور آلوده ببندند. با این وجود لازم است از هرگونه کمک برای مهار آن در کشور درگیر دریغ نکنند. همچنین طبق این پیمان تجارت ازاد با محدودیت‌هایی روبرو شده و ممنوعیت‌های بهداشتی در اولویت قرار داشته و می‌تواند محدودیت‌های گمرکی را دچار تغییر کند.

بر این اساس طبق پیمان سیرکیوزا که توسط سازمان ملل نیز آن را به رسمیت شناخته است، لازم است برای انجام قرنطینه (صورت ضرورت مطلق) ملاحظاتی در نظر گرفته شود. از جمله اینکه: ممنوعیت‌ها تا حد امکان به حداقل رسیده، زور و اجبار متناسب بوده و دستاویز عقده گشایی و تبعیضات نژادی و یا طبقاتی نباشد. ایجاد هر گونه محدودیت در ابتدا نیازمند وجود ادلۀ علمی محکم باشد و این اطلاعات در اختیار همۀ افراد قرار بگیرد.

همۀ اقدامات و ممنوعیت‌هایی که قرار است در مدت زمان قرنطینه اعمال شود و همچنین آزادی و حقوقی که در طی این مدت از افراد سلب می‌شود، لازم است اطلاع رسانی شود. همچنین لازم است اقدامات مختلف در مدت زمان قرنطینه بصورت مداوم مورد بازنگری و بازرسی قرار گیرد. با این وجود و در حالی که کشمکش‌های دو دستۀ مخالف و موافق، به عدم ایجاد هرگونه قرنطینۀ مناطق آلوده در سطح کشور منتهی شده است، لازم است به شیوۀ خود قرنطینگی روی آورده خود، اطرافیان و سایر مردم جامعه را برای مقابله با ویروس عفونی، یاری دهیم.

خود قرنطینگی از توصیه‌های پیامبر در صدر اسلام بوده و زمانی که طاعون شیوع پیدا می‌کرد، از مردم می‌خواست از شهرهای آلودۀ خود خارج نشده و یا به شهر آلوده داخل نشوید. توصیه‌ای که اکتفای به آن در شرایط کنونی کفایت نمی‌کند و این روزها جاده‌ها بیش از پیش پر ترددتر بوده و مردمی که به ظاهر از ویروس کرونا فراری‌اند. خود باعث انتقال آن به شهرهای سالم می‌شوند.

قرنطینه کردن بیماران کرونا برای ریشه کردن کرونا لازم است

پس در این وضعیت اصلی‌ترین و اولی ترین وظیفه افراد جامعه برای در امان ماندن از ابتلا به بیماری کویید-19 ناشی از ویروس کرونا در ایران خود قرنطینگی بوده و لازم است تا زمان فروکش کردن شیوع آن، با موضوع عاقلانه و به دور از هرگونه تصمیمات احساسی و یا حتی خودخواهانه برخورد کرد.

برای قرنطینۀ خانگی به یاد داشته باشید که صرفاً در خانه ماندن کافی نیست. لازم است به دور از هرگونه تعارفات بیجا، از پذیرش مهمان خودداری کنید، نکات بهداشتی از جمله شستن مداوم دست‌ها، امتناع از دست دادن و روبوسی و مسدود کردن مسیر عطسه و سرفه را در دستور کار قرار دهید، خرید و تأمین تمامی مایحتاج و مواد غذایی و دارویی خانه را به یه فک مشخص که از شرایط جسمی بهتری برخورد است بسپارید (ضمن اینکه لازم است در زمان خروج از منزل از ماسک و دستکش استفاده کند) و مرتباً سطوح پر برخورد را به وسیله مواد ضدعفونی کننده پاک کنید.

در صورتی که یکی از افراد خانواده به بیماری فونی ابتلا پیدا کرده باشد آن را در اتاقی جدا از سایر اعضا سکونت داده و یک فرد با قوای جسمی مطلوب‌تر که در سابقۀ بیماری های مشکل ساز و یا حتی روحی را ندارد، وظیفۀ مراقبت از فرد مبتلا را به عهده بگیرد. به طور مداوم به ضد عفونی وسایلی که تحت استفادۀ آن است بپردازید. حتی الامکان از نزدیکی به بیماری خودداری کرده و در صورت ضرورت، از ماسک استفاده کنید. سعی کنید زمینه را برای ایجاد روحیۀ مثبت در بیمار فراهم کرده و با فراهم کردن امکاناتی که موجب بهبود روانی و تقویت سیستم دفاعی بدن فرد می‌شود، در روند بهبود جسمی او موثر واقع شده و بطور کلی در وضعیتی که شرایط کلی برای جداسازی افراد مبتلا از سایر مردم، در جامعه مهیا نیست، در خانه بمانید، بل محدودیت های قرنطینۀ خانگی کنار بیاید، خود را با شرایط وفق داده و نگرش مثبت و امید بخش را در خود و اطرافیان تقویت کنید تا قرنطینه ای اثر بخش را پشت سر بگذارید.